Το χάλκινο που φόρεσε το ...Sport24.gr!
Η Αλεξάνδρα Τσιάβου, η Χριστίνα Γιαζιτζίδου, οι Νίκος και Απόστολος Γκουντούλας, ο Δημήτρης Μούγιος και ο Βασίλης Πολύμερος μιλούν στο sport24.gr. Η Έλενα Μπουζαλά τράβηξε πολύ πρωινό κουπί, αλλά άξιζε. Mε τόσους Ολυμπιονίκες (videos)!
Επιμέλεια: Έλενα ΜπουζαλάΔημοσίευση: 04 Αυγ. 2012 20:06
Σήμερα κατάλαβα αυτό που παλιότερα είχα διαβάσει σε συνέντευξη των αδερφών Νίκου και Απόστολου Γκουντούλα: "Άμα ξυπνάς από τα χαράματα, κάνεις ό,τι όλοι οι άλλοι άνθρωποι μετά τις 8".
Ξύπνησα λίγο νωρίτερα από τις 6 (κι όχι δεν έφαγα πρωινό, αν σας νοιάζει η διατροφή μου). Πήρα δύο λεωφορεία και στις 9 παρά βρισκόμουν στο Eton Dorney, όπου διεξάγεται η κωπηλασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Σαν να πήγα Τρίπολη να δω τους γονείς μου (για να καταλάβετε την ώρα, κι όχι την καθαρή απόσταση).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Φυσικά και άξιζε τον κόπο διότι πρόκειται για μια καταπληκτική εγκατάσταση (θα το ξέρετε το φοβερό κολέγιο). Πράσινο, άλογα, προβατάκια, οικογένειες, ψιλόβροχο… Αγγλίδα, γίναμε. Οι Βρετανοί, 30.000 πλάι στη λίμνη Eton, άλλοι κάθονται σε θέσεις κι άλλοι στο γρασίδι με αδιάβροχα, κάνουν τον ανοιχτό χώρο να μοιάζει κλειστός από τον τρόπο που υποστηρίζουν τους αθλητές τους. Πάντως μία βρέχει, μία βγάζει ήλιο. Να τα λέμε κι αυτά.
Η ελληνική τετράκωπος, ο Στέργιος Παπαχρήστος, ο Γιώργος Τζιάλλας, ο Γιάννης Τσίλης και ο Γιάννης Χρήστου, θα τα έχετε διαβάσει, ήρθε τέταρτη και όπως μας είπαν μετά τα παιδιά ο στίβος της, κατά τα άλλα υπέροχης λίμνης, είναι πολύ «άδικος». Άμα τραβάς κουπί και έχει πλάγιο άνεμο, την έβαψες. Μακριά από την διαδρομή 2.
Οι Παγκόσμιες Πρωταθλήτριες Αλεξάνδρα Τσιάβου και Χριστίνα Γιαζιτζίδου πανηγυρίζουν το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών τυλιγμένες σε μια ιστορική σημαία. Τους την έδωσε μια φίλη και έχει πάνω τις υπογραφές συναθλητών και Ολυμπιονικών. Η Αλεξάνδρα δείχνει πολύ συγκινημένη και μετά το τέλος των δηλώσεων την διπλώνει με προσοχή.
Παρατηρώ πόσο έχει αδυνατήσει η Τσιάβου. Είναι σαν κάποιος να την έχει ρουφήξει. Είναι σούπερ χαρούμενες, όπως, μας λέει η Χριστίνα που κατέκτησαν το μετάλλιο. Δεν της νοιάζει το χρώμα. Είναι Ολυμπιακό μετάλλιο. παρατηρώ ακόμα τα καταπληκτικά πόδια που έχουν, τα μπράτσα και τα βαμμένα νύχια. Χρώμα μπλε με λεπτομέρεια την ελληνική σημαία. Βγάζω αναμνηστική και λέω σας παρακαλώ να φορέσω κι εγώ το χάλκινο μετάλλιο, δεν νομίζω ότι προλαβαίνω να κατακτήσω ένα δικό μου.
Πάντως, τόσους αθλητές της κωπηλασίας και Ολυμπιονίκες ούτε παραγγελία να τους είχα σήμερα. Πηγαίνοντας προς τα δημοσιογραφικά, όπου νωρίτερα, όσοι είχαν μετάδοση, το έκαναν υπό βροχή (να μην λέτε ότι καλοπερνάνε). Στο Eton Dorney, που πραγματικά να μπορούσα να στείλω τον γιο μου, τα δημοσιογραφικά δεν έχουν σκέπαστρο. I don’t know why. Μπορεί να είμαστε εμείς υπερβολικοί με τον αγγλικό καιρό.
Τι έλεγα, αν ναι συνάντησα τους αδερφούς Γκουντούλα. Τον Απόστολο (με την ελιά) και τον Νίκο (άνευ). Στη πρώτη παρουσία τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήρθαν 9οι στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών. Ναι, το ξέρω ότι δεν είναι ευχαριστημένοι, να μην τους ρωτήσω;
Κάνω ερώτηση στον Απόστολο, αλλά είναι ο Νίκος. Γελάνε, αλλά μου λένε ότι δεν είμαι η μόνη που κάνω αυτό το λάθος. Μιλάμε για την Ολυμπιακή τους πορεία μέχρι το Λονδίνο. Η γεύση γλυκόπικρη.
"Η προσπάθεια, όμως, δεν πάει ποτέ χαμένη", λέει ο Απόστολος. "Κανείς δεν σου υπογράφει το Ολυμπιακό μετάλλιο, όσα κι αν έχεις καταφέρει σε 4 χρόνια". Ο Νίκος θέλει να ξεχάσει…
Μέσα στην βάρκα το νέο αίμα της ελληνικής κωπηλασίας βράζει. Ο Νίκος λέει πώς βγάζουν ο ένας στον άλλον τον χειρότερό τους εαυτό. Ο Απόστολος λέει ότι κουμάντο στη βάρκα θα έπρεπε να κάνει αυτός! Αλλά ο Νίκος που είναι Β καπετάνιος, θέλει να γίνει Α.
Ο πρωταθλητισμός, αν και φαίνεται μοναχικό σπορ είναι ομαδική προσπάθεια…
Μαζί τους είναι και οι αργυροί Ολυμπιονίκες του Πεκίνου, Βασίλης Πολύμερος και Δημήτρης Μούγιος. Έχω μερικά λεπτά πριν την κούρσα των κοριτσιών… Οι αδερφοί Γκουντούλα, μου λέει ο Βασίλης, είναι οι πιο άτυχοι των Αγώνων, καθώς τους έτυχε ο χειρότερος καιρός. Τον είχαν κόντρα, αλλά τι να κάνουμε δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε. Όσον αφορά τους Λευτέρη Κόνσολα και Παναγιώτη Μαγδανή, τα «γλυκούλια», όπως τους λένε, για πρώτη φορά τα πήγαν πολύ καλά.
Ο Δημήτρης Μούγιος ήρθε μόνο για τους τελικούς, καθώς μου λέει άφησα το τριών μηνών παιδί μου και την γυναίκα μου για να είμαι εδώ. Προτιμά να ήταν στη βάρκα και να κωπηλατούσε, λέει, γιατί καλύτερα να τραβάς, έχει λιγότερο άγχος. Μιλάμε για την υπολογίσιμη ελληνική δύναμη στον κόσμο.
Η κερκίδα των Ελλήνων στο Eton προσπαθεί να ακουστεί στην έδρα των Βρετανών. «Ελλάς», «Ελλάς» φωνάζουν στα τελευταία μέτρα.
Πάντως το μετάλλιο για το καλύτερο αδιάβροχο στην εγκατάσταση κατέκτησε η κυρία Φάνη Πάλλη Πετραλιά, που ήταν εδώ. Που το βρήκατε, την ρωτάω. Αθήνα 2004, μου απαντά, αγάπη μου, Απλά Θεά.
very Φάνη Πετραλιά!!!! Τρόμος!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή