Τόνος (γραφή)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στην γλωσσολογία ο τόνος είναι ένα διακριτικό σημείο που συνοδεύει ένα γράμμα και δίνει φωνητικές πληροφορίες για την προφορά του. Υπάρχουν διαφόρων ειδών τόνοι σε διαφορετικές γλώσσες: ο μουσικός τονισμός αφορά στην οξύτητα της φωνής και καθορίζει το ύψος (ψηλό/χαμηλό) της φωνής σε σχέσης με μη τονισμένες συλλαβές (μουσικό τονισμό, για παράδειγμα, εικάζεται πως είχε η Αρχαία Ελληνική). Ο δυναμικός τονισμός αφορά στην ένταση της φωνής και δηλώνει ότι η τονιζόμενη συλλαβή πρέπει να προφερθεί με μεγαλύτερη ένταση από τις μη τονιζόμενες συλλαβές (δυναμικό τονισμό έχει η Νέα Ελληνική).
Στην ελληνική γραφή ο τόνος ( ' ) σημειώνεται πάνω από τα φωνήεντα (έτσι χρησιμοποιούνται τα: ά, έ, ή, ί, ό, ύ, ώ) για να σημειωθεί η έμφαση στην αντίστοιχη συλλαβή. Σε περιπτώσεις που η συλλαβή χαρακτηρίζεται από δίψηφο φωνήεν ο τόνος τοποθετείται στο δεύτερο γράμμα (δηλαδή: αί, αύ, εί, εύ, ηύ, οί, ού, υί). Ο τόνος μπορεί να συνδυαστεί και με διαλυτικά σε περιπτώσεις που το φωνηεντικό σύμπλεγμα πρέπει να διαχωριστεί σε δύο ξεχωριστά φωνήεντα (πχ: Μαΐου, Ταΰγετος). Στην περίπτωση κεφαλαίων στην αρχή τών λέξεων (είτε επειδή η λέξη είναι όνομα είτε επειδή είναι λέξη στην αρχή πρότασης) ο τόνος τοποθετείται αριστερά από το γράμμα (πχ Άραχθος). Στην κεφαλαιογράμματη όμως γραφή κανονικά δεν χρησιμοποιείται ο τόνος (πχ ΕΛΛΑΔΑ). Όταν η χρήση τού τόνου είναι επιθυμιτή στην κεφαλαιογράμματη γραφή ο τόνος κατά παράδοση δεν μπαίνει αριστερά από το γράμμα αλλά πάνω ή δεξιά από το γράμμα (δηλαδή όχι ΕΛΛΆΔΑ αλλά ΕΛΛΑ'ΔΑ). Στην ελληνική γραφή τονίζονται όλες οι πολυσύλλαβες λέξεις και μερικές μονοσύλλαβες (οι μονοσύλλαβες κυρίως για την αποσαφήνιση τού νόηματός τους, πχ το διαζευκτικό ή διαφέρει έτσι από άρθρο, το πώς ("με ποιον τρόπο") από το πως ("ότι"), το πού από το που κλπ). Κάθε λέξη μπορεί να έχει μέχρι έναν τόνο. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση της έγκλισης τόνου: όταν μια λέξη τονίζεται στην προπαραλήγουσα και ακολουθεί αδύνατος τύπος της κτητικής αντωνυμίας (μου, σου κλπ.), τότε τονίζεται και η τελευταία συλλαβή της (π.χ. "νόημά του"). Το φαινόμενο αυτό προέρχεται από την αρχαία ελληνική, στην οποία τονίζονταν και οι μονοσύλλαβες λέξεις, οπότε ο τόνος των κτητικών μετά από προπαροξύτονες λέξεις αναβιβαζόταν στη λήγουσα των λέξεων αυτών που προηγούνταν.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ WIKIPEDIA ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΏΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΚΟΦΝΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ Οι ΤΙΤΛΟΙ
26/07/2009 |
Δυο χρυσα στο Παγκοσμιο U23 |
Πιστά στο ραντεβού τους με την επιτυχία έμειναν τα ελληνικά κουπια σε ακόμη σπουδαία διοργάνωση.Δυο χρυσα μετάλλια,δυο τεταρτες θέσεις ,μια έκτη και μια δωδέκατη ηταν ο απολογισμος των Ελλήνων αθλητών στο Παγκόσμιο πρωτ. Κωπηλασίας για αθλητές κατω των 23 που ολοκληρώθηκε σήμερα στο Ρατσιτσε της Τσεχίας. Στο ψηλότερο σκαλι του βάθρου ανέβηκαν οι χρυσές μεσογειονικες της Πεσκαρα Τριανταφυλλια Καλαμποκα και Χριστίνα Γιαζιτζιδου που τερμάτισαν πρώτες στον τελικο του διπλού σκιφ ελ βαρών. Παγκόσμιοι πρωταθλητές αναδείχθηκαν και οι Στέργιος Παπαχρηστος Γιώργος Τζιαλλαςστον τελικο της δικωπου ανευ. Μια ανασα απο το βάθρο έφτασαν τόσο το διπλο σκιφ με τους Τζανινη-Δουφλια οσο και το διπλο ελαφρυ με τους αδελφούς Λευτέρη και Γιώργο Κονσολα που τερμάτισαν 4οι στους δυο τελικούς. Στο σκιφ των κοριτσιών η Κωνσταντίνα Κουρκουμπα πάλεψε και πήρε την 6η θέση ενω στον μικρο τελικο του σκιφ ελ βαρών ο Αφεντουλης ηταν 6ος και 12ος στην τελική κατάταξη. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου