«Η καλή χημεία έφερε τα μετάλλια»
Οι δύο από τους τέσσερις ασημένιους κωπηλάτες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, Γ. Τσίλης και Στ. Παπαχρήστου, μιλούν στην «Κ»Συνέντευξη στη Σπυριδουλα Σπανεα
Οσοι βρέθηκαν την περασμένη εβδομάδα στη λίμνη Καραπίρο της Ν. Ζηλανδίας, όπου διεξαγόταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα της κωπηλασίας, εντυπωσιάστηκαν από τέσσερις μαχητικούς αθλητές. Ο σωματότυπός τους δεν ταίριαζε για πλήρωμα τετρακώπου, αλλά... όσο μπόι τούς έλειπε, τόσο πάθος είχαν. Ο λόγος για τους Στέργιο Παπαχρήστου, Γιάννη Τσίλη, Νίκο και Απόστολο Γκουντούλα. Οι αθλητές μας κατέκτησαν το ασημένιο μετάλλιο, αφήνοντας πίσω τους ολυμπιονίκες και παγκόσμιους πρωταθλητές.
«Πώς γίνεται αθλητές με τον δικό σας σωματότυπο να πηγαίνουν τόσο καλά;». Αυτή ήταν η βασική ερώτηση που έκαναν όλοι οι φίλοι της κωπηλασίας στους τέσσερις Ελληνες, σύμφωνα με τον προπονητή Σάκη Αθανασιάδη. Μη νομίζετε ότι οι κωπηλάτες μας είναι κοντοί. Εχουν ύψος μέσον όρο 1,85 μ., αλλά οι αντίπαλοί τους ξεπερνούσαν το 1,95. «Μετά τους ημιτελικούς όλοι μιλούσαν για εμάς. Δεν περιμέναμε ότι θα πάμε τόσο καλά. Οταν βλέπω το ασημένιο μετάλλιο, ακόμα μου κάνει εντύπωση», λέει στην «Κ» ο Γιάννης Τσίλης, ο οποίος ξεκίνησε κωπηλασία στα Ιωάννινα και παθιάστηκε με τον πρωταθλητισμό. Ο 24χρονος έχει μια μεγάλη συλλογή από μετάλλια στη δίκωπο και την τετράκωπο από παγκόσμια και ευρωπαϊκά εφήβων και νέων. Με τους συναθλητές του γνωρίζονται αρκετά χρόνια αλλά, ως πλήρωμα, τρέχουν τους τελευταίους μήνες. «Η τετράκωπος είναι ένα δύσκολο σκάφος. Οι αθλητές πρέπει να είναι φίλοι μεταξύ τους και να λειτουργούν σαν ένας. Οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές. Στην αρχή, για να ξεχωρίσουμε τα δίδυμα, ψάχναμε να δούμε ποιος έχει την ελιά πάνω από τα χείλη. Αυτός είναι ο Νίκος. Ελπίζουμε να πάνε όλα καλά και να συνεχίσουμε όπως είμαστε. Μέρα με την ημέρα βελτιωνόμαστε. Για τον σχηματισμό των πληρωμάτων, τον πρώτο λόγο τον έχουν οι προπονητές», τονίζει ο αθλητής.
Ο Νίκος και ο Απόστολος Γκουντούλας προτίμησαν να μείνουν λίγες ημέρες για διακοπές στη Νέα Ζηλανδία. Ετσι, ο Στέργιος Παπαχρήστου αναλαμβάνει να μας μεταφέρει τις εμπειρίες του από τη διοργάνωση: «Είναι μια πανέμορφη χώρα. Παράδεισος. Η φιλοξενία ήταν εντυπωσιακή. Τους αγώνες παρακολούθησαν περισσότεροι από 62.000 θεατές. Στη Νέα Ζηλανδία αγαπάνε τον αθλητισμό και επενδύουν σε αυτόν. Τις πρώτες ημέρες ήμασταν ήρεμοι. Μετά υπήρχε αρκετό άγχος. Οι κόποι μιας χρονιάς κρίνονται σε ελάχιστα λεπτά. Το πλήρωμά μας δημιουργήθηκε με στόχο την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του 2012. Τελικά, η καλή δουλειά έφερε νωρίτερα θετικά αποτελέσματα», υπογραμμίζει ο 22χρονος.
Η καλή χημεία είναι το απαραίτητο συστατικό για να δέσει ένα πλήρωμα. Αυτή, όπως όλα δείχνουν, υπάρχει στην τετράκωπο. «Περνάμε πολύ καλά. Τα δίδυμα είναι τα πειραχτήρια της παρέας. Ο Γιάννης είναι η “ήρεμη δύναμη”. Ηρεμεί το πλήρωμα. Εγώ είμαι ζωηρός και υπερκινητικός», μας λέει ο Βολιώτης αθλητής.
Ονειρο και των τεσσάρων παιδιών είναι η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Για να γίνει αυτό, στο Παγκόσμιο του 2012, πρέπει να τερματίσουν στην πρώτη ενδεκάδα. «Δεν θα είναι εύκολο. Εχουμε σκοπό να δουλέψουμε όσο χρειαστεί για να είμαστε στον αγωνιστικό στίβο του Λονδίνου. Το μεγαλύτερο μέρος του 2011 θα το περάσουμε σε προετοιμασίες. Οι συνομήλικοί μας μπορεί να διασκεδάζουν... Εμείς, όμως, το χειροκρότημα των χιλιάδων θεατών δεν το ανταλλάσσουμε με καμιά βόλτα και καμιά στιγμή διασκέδασης», τονίζουν οι πρωταθλητές.
«Ο χρόνος τους είναι... ένα κουπί»
Το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησαν οι αθλητές μας στην τετράκωπο αποτέλεσε έκπληξη για όλους τους ανθρώπους του αθλήματος. Πίσω από την επιτυχία, όμως, όπως μας λέει ο προπονητής, Σάκης Αθανασιάδης, κρύβεται σκληρή δουλειά. «Ο κόπος των παιδιών ανταμείφθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ο αγώνας κράτησε μια εβδομάδα και αυτό που βοήθησε τους αθλητές να αντέξουν μέχρι το τέλος ήταν η καλή δουλειά που έχει γίνει.
Από την άλλη πλευρά, οι αθλητές δεν είναι... κομήτες. Οποιος κοιτάξει τα βιογραφικά τους θα δει ότι είχαν διακρίσεις και στις μικρότερες ηλικίες. Τα παιδιά πηγαίνουν βήμα βήμα», τονίζει.
Το πλήρωμα της τετρακώπου δημιουργήθηκε πριν από, περίπου, τέσσερις μήνες.
Για να φτάσουν μέχρι το ασημένιο μετάλλιο προηγήθηκε αρκετή προετοιμασία. «Στην κωπηλασία δεν βρίσκουμε εύκολα ψηλά παιδιά. Αυτά πηγαίνουν στο μπάσκετ, όπου υπάρχει καλύτερη οικονομική εξασφάλιση. Οι συγκεκριμένοι αθλητές ζουν σε κοινόβια τις περισσότερες ημέρες του χρόνου προκειμένου να προετοιμαστούν κατάλληλα. Μάλιστα, εάν πάρουν την πρόκριση, το 2012 όλος ο χρόνος τους θα είναι... ένα κουπί. Ευτυχώς τα παιδιά είναι παθιασμένα», μας λέει ο προπονητής.
Βάρκα με σπασμένα φρένα
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
Τι κι αν οι βάρκες στην κωπηλασία δεν χρησιμοποιούν κάποιο καύσιμο και βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στη δύναμη, την τεχνική και τη στρατηγική των αθλητών. Υπάρχουν κωπηλάτες που είναι λάτρεις της ταχύτητας μέσα στο νερό και καταφέρνουν να δαμάζουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τα κύματα στις λίμνες και να κατακτούν μετάλλια πηγαίνοντας με μισοανεβασμένο το χειρόφρενο, μόνο και μόνο για να διασφαλίσουν την επιτυχία.
Για τον Γιώργο Τζιάλλα και τον Γιάννη Χρήστου, από τη στιγμή που ήρθε το πολυπόθητο μετάλλιο στη δίκωπο άνευ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας, όλα τα υπόλοιπα πλέον είναι θέμα προσωπικής διάθεσης ή καλύτερα στρατηγικής.
Και για να μην παρεξηγηθεί κανένα από τα δύο παιδιά, η τακτική μέσα σε μια κούρσα μπορεί να καθορίσει τα πάντα. Ακόμα κι ένα μετάλλιο. Γι’ αυτό η ομολογία του Γιάννη Χρήστου στο «Goal» πως... «δεν πατήσαμε τέρμα γκάζι» αποτελεί και τη φράση-κλειδί για το τι μπορεί να κάνει μαζί με τον Γιώργο Τζιάλλα όταν ελέγχουν τα κουπιά της ταπεινής -εμφανισιακά- γρήγορης όμως σαν ταχύπλοο βάρκας τους. Κάτι που υποδηλώνουν και τα 18 χιλιόμετρα την ώρα που ανέπτυξαν για να διανύσουν τα 2.000 μέτρα του αγωνιστικού στίβου σε 396 δευτερόλεπτα.
«Στόχος μας ήταν να διασφαλίσουμε το μετάλλιο. Το θέλαμε πάρα πολύ και δεν υπήρχε περίπτωση να διακινδυνεύσουμε το μετάλλιο. Ξέραμε πώς θα εξελιχθεί η κούρσα και φροντίσαμε να την ελέγχουμε» συμπληρώνει ο κωπηλάτης του Ολυμπιακού.
Κι αν αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν κάποιος να ξέρει πως μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από ένα χάλκινο μετάλλιο και δεν το κάνει, η εξήγηση είναι απλή και καθαρά ανθρώπινη και υποδεικνύει τις αδυναμίες του ερασιτεχνικού αθλητισμού αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό ζώντας παράλληλα και με την αγωνία του βιοπορισμού.
«Για τον Γιώργο ένα μετάλλιο στο Παγκόσμιο θα του εξασφάλιζε μια θέση στο Δημόσιο. Τώρα πλέον που το έχουμε πάρει, μπορούμε να διεκδικήσουμε περισσότερα στις επόμενες διοργανώσεις» αναφέρει ο Χρήστου.
Θύματα κατασκοπείας
Η παρουσία του Τζιάνι Ποστιλιόνε στο ομοσπονδιακό επιτελείο της εθνικής ομάδας έχει προσδώσει πολύ περισσότερα από τα ήδη αρκετά μετάλλια που έχει στο ενεργητικό της τα τελευταία χρόνια η ελληνική κωπηλασία.
Η τεχνογνωσία που έχει μεταφέρει ο Ιταλός τεχνικός στους Ελληνες προπονητές είναι ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία που μετέδωσε με τη συνεργασία του με την ΕΚΟΦΝΣ.
Και μαζί με αυτή έχει προκαλέσει και την περιέργεια των υπολοίπων χωρών. Πώς μπορεί μια χώρα με ελάχιστη παραγωγή (βάσει της πληθυσμιακής αναλογίας) να βγάζει πληρώματα που μπαίνουν σχεδόν αμέσως στην ελίτ;
Αλλωστε, τη δεδομένη στιγμή ουδείς μπορεί να φέρει αντίρρηση για την επιτυχία της κωπηλασίας που επιδεικνύει σταθερότητα, αλλά και συνεχή άνοδο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Η κατάκτηση της κορυφής από τα «γαλανόλευκα» κουπιά είναι αντικείμενο επεξεργασίας μέσω κατασκοπείας.
«Οι ξένοι προπονητές και κωπηλάτες μας παρακολουθούν σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται στις μεγάλες διοργανώσεις. Κι όχι απλά βλέπουν πώς προπονούμαστε, αλλά μας βιντεοσκοπούν κιόλας για να αναλύσουν τον τρόπο που προπονούμαστε. Τι τακτική ακολουθούμε. Τις κουπιές που κάνουμε. Το ρυθμό που έχουμε» σχολιάζει ο Γιώργος Τζιάλλας, που όμως το βλέπει και πολύ απλά:
«Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν. Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι πώς θα κάνουμε τη βάρκα πιο γρήγορη». Από τα μεριά του ο Χρήστου εξηγεί ότι υπάρχουν και τα ανάλογα αντίμετρα: «Προσπαθούμε να κρυφτούμε. Δεν θέλουμε να ξέρουν όλα τα ατού που έχουμε». Πάντως και οι δύο συμφωνούν με ιδιαίτερη περηφάνια: «Η Ελλάδα πλέον είναι υπολογίσιμη δύναμη».
«Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν. Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι πώς θα κάνουμε τη βάρκα πιο γρήγορη». Από τα μεριά του ο Χρήστου εξηγεί ότι υπάρχουν και τα ανάλογα αντίμετρα: «Προσπαθούμε να κρυφτούμε. Δεν θέλουμε να ξέρουν όλα τα ατού που έχουμε». Πάντως και οι δύο συμφωνούν με ιδιαίτερη περηφάνια: «Η Ελλάδα πλέον είναι υπολογίσιμη δύναμη».
«Το παίξαμε στα σίγουρα»
Η παραδοχή του Γιάννη Χρήστου ότι η βάρκα έχει κι άλλη ταχύτητα, την οποία δεν έχει δείξει, επιβεβαιώνεται κι από τον Γιώργο Τζιάλλα. «Το μετάλλιο το παίξαμε στα σίγουρα. Μέχρι τα 1.500 μέτρα ήμασταν στα ίσα. Για τις άλλες δύο βάρκες (σ.σ. Νέα Ζηλανδία και Μεγάλη Βρετανία) ο στόχος ήταν δεδομένος: ή χρυσό ή τίποτα. Αλλωστε αυτοί τα έχουν κατακτήσει ξανά. Για εμάς ήταν διαφορετικά».
Αν υπάρχει κάτι που ζηλεύουν, όχι κακοπροαίρετα, είναι ο κόσμος που μαζεύεται για να παρακολουθήσει αυτές τις μεγάλες διοργανώσεις. «Στον τελικό μας είχε 20.000 κόσμο. Επαιξε ρόλο και ότι οι Νεοζηλανδοί πήγαιναν για το χρυσό, αλλά όπως και να το κάνεις ήταν μοναδική εμπειρία. Αλλά εκεί τους αθλητές σε όλα τα σκορ τους αντιμετωπίζουν ως σταρ. Και τους ξέρουν όλους είτε είναι κωπηλάτες είτε ποδοσφαιριστές» τονίζει ο Γιαννιώτης κωπηλάτης.
«Θα είμαστε πιο γρήγοροι»
Από το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Πορτογαλία, με τους Χρήστου-Τζιάλλα να έχουν δείξει τα πρώτα δείγματα γραφής τους, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Λουκέρνης τον περασμένο Ιούλιο με το ασημένιο μετάλλιο η εξέλιξη είναι δεδομένη και η δίκωπος ετοιμάζεται να βγάλει φτερά.
«Θα πάρουμε μετάλλιο» είχε προβλέψει γεμάτος αυτοπεποίθηση ο Τζιάλλας στις δηλώσεις του στο «Goal» λίγη ώρα μετά το μετάλλιο στην Πορτογαλία και πλέον βάζει τον πήχη πιο ψηλά: «Είμαστε γρήγοροι και θα γίνουμε πιο γρήγοροι. Θέλουμε να κρατηθούμε στην κορυφή. Κάναμε έναπρώτο βήμα κι ανεβήκαμε ένα σκαλί. Θέλουμε να είμαστε παρόντες στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου».
Από www.sentragoal.gr
Από www.sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου